بسیاری از سازه های بتن آرمه یا به اصطلاح بتنی به دلایل مختلفی از جمله خطاهای حین طراحی و یا ساخت، تغییر کاربری سازه و از دست رفتن بخشی از ظرفیت سازه به علت خوردگی میلگردهای فولادی نیاز به مقاوم سازی، ترمیم، تقویت و بهسازی پیدا میکنند. یافتن راه حل مناسبی جهت برخی از علتهای مقاوم سازی سازه بتنی و ارتقای ظرفیت باربری چنین سازه هایی همواره دغدغه طراحان و مجریان سازهها بوده است.
سازه های بتنی به عنوان بخش گسترده ای از سازه ها چنانچه بر حسب محاسبات دقیق و روابط شکل پذیری طراحی و اجرا شوند ساختمان های بسیار مطلوبی خواهند بود اما کیفیت ساخت در برخی سازه ها به دلایل مختلف بسیار نامطلوب است. کیفیت بد بتن، آرماتور گذاری نامناسب، اجرای بد بتن ریزی، مصالح نامرغوب، خطاهای طراحی، خطاهای اجرایی، افزایش بار سازه، تأثیر شرایط محیطی مخرب و خطر بالای زلزله در اکثر نقاط کشور ایران از جمله عواملی هستند که باعث ضعف سازه های بتنی می شوند. جهت بررسی مقاوم سازی سازه های بتنی، بدون تردید شناسایی گونههای مختلف خسارت در ساختمان های بتنی امری مهم و اجتناب ناپذیر میباشد.
بتن مصالح ساختمانی با مقاومت فشاری نسبتاً خوب و مقاومت کششی پایین است و در صورتی که عضو بتنی بدون میلگرد در نظر گرفته شود با اعمال بار در عضو ترک خوردگی ایجاد شده و این ترک خوردگی تا تخریب نهایی عضو پیش می رود ( گسیختگی بتن تنها به صورت ترد و ناگهانی می باشد ). در بتن مسلح با استفاده از آرماتورهای تقویت کششی این مشکل بر طرف میگردد.
این مسئله از جمله نقاط ضعف سازه های بتنی مسلح و پیچیدگی آن در امر تقویت سازه های بتنی، ترمیم و مقاوم سازی آن می باشد. ارزیابی و انتخاب مصالح تعمیری موجود مرحله دشواری در تعمیر بتن و بازسازی بتن می باشد ضرورت تعداد بی شمار مصالح تعمیری و تقویتی جدید در سالهای اخیر، باعث توسعه روشهای مختلف مقاوم سازی سازه های بتنی شده است میباشد برخی از علتهای مقاوم سازی سازه بتنی تکنیکهای مرسوم بهسازی و مقاوم سازی سازه های بتنی و تقویت سازهها، شکافتن پوشش بتنی عضو سازه ای و قرار دادن میلگردهای فولادی اضافی در المان و سپس پوشاندن آن قسمت به وسیله چسبها و رزین های پر مقاومت بوده است.
این ایده علیرغم آنکه ظرفیت سازه را مقداری بهبود میبخشد لیکن هم چنان مشکل خوردگی میلگردهای فولادی را بی پاسخ میگذارد، تکنیک دیگری که برای تقویت سازه های بتنی مورد استفاده قرار میگیرد، بکارگیری ورق های فولادی یا تکنیک ژاکت فولادی هست که در آن ورقهای فولادی از بیرون به اجزاء بتنی چسبانده میگردد. روش اتصال ورق فولادی، روشی ساده و اقتصادی است.
داشتن محدودیت طولی در انتقال ورقهای فولادی به کارگاه با توجه به این نکته که در پروژه های مقاوم سازی سازه های بتنی، طولهای تیر عموماً بلند میباشند.
روش سنتی دیگر در مقاوم سازی سازه های بتنی، استفاده از ژاکت های بتنی یا پوششهایی از نوع بتن آرمه، میباشد. استفاده از این روش سبب افزایش سختی و شکل پذیری و در مجموع تقویت سازه های بتنی میباشد، از ضعف های این روش افزایش ابعاد مقاطع و بار مرده سازه بتنی میباشد. استاده از این روش همچنین نیازمند تخلیه ساختمان و تخریبهای زیاد سازه بتنی است و باعث افزایش نامطلوب سختی اعضای بتنی میگردد. با توجه به موارد اشاره شده، در امر مقاوم سازی سازه های بتنی نیاز به مصالحی احساس میشود که علاوه بر افزایش مناسب ظرفیت سازه بتواند در مقابل شرایط محیطی نامساعد نیز دوام خوبی را برای بتن از خود نشان دهد.
گسترش تکنولوژی های جدید علم مواد و پلیمرها با مشخصات مکانیکی مختلف، جامعه مهندسی را برآن داشته تا از قابلیتها و کاربردهای متنوع محصولات پلیمری و کامپوزیتی استفاده نموده و جایگزینی آنها را با مصالح و مواد سنتی اجتناب ناپذیر ساخته است. با ورود پلیمرهای مسلح شده با الیاف FRP به صنعت ساختمان، به عنوان یکی از جالبترین و نوید بخش ترین فن آوریها، بسیاری از مشکلات فراروی فعالان امر بهسازی مقاوم سازی سازه های بتنی برطرف شد و روشهای نوینی در زمینه تقویت و ترمیم سازه های بتنی پدیدار گشت. در این روشها از اشکال مختلف مصالح FRP نظیر الیاف، ورقه و آرماتور به منظور بهبود ظرفیت باربری، ترمیم، تقویت و مقاوم سازی سازه ها بتنی استفاده میگردد. مقاله ای را که میخوانید روش های مقاوم سازی سازه های بتنی را بیشتر توضیح داده است.
همانگونه که اشاره شد، مصالح کامپوزیتی FRP، کاربردهای فرآوانی را برای مقاوم سازی سازه های بتنی به خود اختصاص داده است. FRP ماده کامپوزیتی با مقاومت کششی بالاست که با رزین آغشته میگردد و بدلیل مقاومت کششی بالا، وزن پایین و دوام مناسب ( در مقابل خوردگی و شرایط محیطی سخت ) دارای کاربرد گستردهای در مقاوم سازی سازه های بتنی در مقابل نیروی زلزله است. از این رو استفاده از ورقFRP در سالهای اخیر، گزینه مناسبی جهت تقویت و مقاوم سازی ساختمانهای بتنی بوده است.
سهولت استفاده، عدم نیاز به نیروی کار ماهر، سبکی و مقاومت کم، FRP را راهکار مناسبی جهت ترمیم سازه های بتنی، تقویت و مقاوم سازی بدون بر هم زدن عملکرد عادی فضا ساخته، به همین دلیل این مصالح مورد توجه معماران به ویژه در ترمیم سازه ها و بهسازی و تقویت سازه های بتنی و بناهای قدیمی قرار گرفته است. روش تسلیح خارجی با مصالح FRP EBR و روشهای خانواده آن، رایجترین روشها در تقویت سازه های بتنی میباشند. با این حال این روشها با چالشهایی جدی نظیر جداشدگی زودرس عامل تقویت کننده و آسیب پذیری سازه بتنی در مقابل شرایط نامساعد محیطی نظیر تغییرات شدید دمایی، ضربه، آتشسوزی و خرابکاری مواجه میباشند.
الیاف FRP را میتوان جایگزین ورق های فولادی کرد. مصالح FRP برخلاف فولاد، زوال الکتروشیمیایی نداشته و در مقابل خوردگی ناشی از اسیدها، بازها و نمکها در دماهای مختلف مقاومت بالایی دارند. این مزیت سبب کاهش هزینه در نصب پوشش های حفاظت از خوردگی باشد. همچنین آماده سازی سطوح بتن قبل از نصب مصالح و ورقه های FRP، سهلتر از ورقهای فولادی است. از الیاف FRP به منظور افزایش ماکزیمم بازدهی و کارایی میتوان در شکل های مشخص و در نسبت ها و جهات مختلف درون رزین استفاده کرد.
سیستمهای FRP بسیار سبکتر از صفحات فولادی بوده و در عوض مقاومت و سختی بالایی در جهت الیاف دارند. وزن سبک FRP سبب می شود حمل و نقل آنها راحت تر بوده و به داربست کمتری جهت اجرای آن نیاز باشد. سیستمهای FRP در محلهایی که دسترسی محدودی دارند، بسیار گزینه کاربردی میباشند و پس از نصب، بار اضافی به سازه بتنی تقویت شده تحمیل نمیکنند.
الیاف FRP را میتوان دور ستون های بتنی به منظور افزایش ظرفیت و شکل پذیری پیچاند؛ این امر سبب تغییر در سختی نمیشود. در استفاده از مصالح FRP باید دقت شود که درجه مقاوم سازی یا نسبت مقاومت المان مقاوم سازی شده بتنی به مقاومت عضو مقاوم سازی نشده محدود گردد تا تعادل سازه بتنی در حوادثی شبیه حریق و آتش سوزی و نیز دستکاری و خرابکاری عضو مقاوم سازی شده، حفظ گردد. مدفون ساختن عامل تقویت کننده در پوشش عضو بتنی در تکنیک نصب در نزدیک سطح (NSM)، در زمینه برطرف کردن این مشکلات توفیق بیشتری دارد.
همچنین در روش NSM میتوان از نوارها، آرماتورهای FRP و نیز میله های دست ساز MM FRP به عنوان عامل تقویت سازه های بتنی استفاده نمود. میله هایMM FRP از پیچاندن ورقه های FRP حول یک هسته تولید میشوند. مزیت کلیدی این نوع میلهها امکان تعبیه سیستم مهاری بر روی آنها میباشد که عملکرد پیوستگی آنها را بهبود میبخشد و در رفتار کلی تقویت سازه های بتنی تأثیر میگذارد.
در کشور ما شرکت های مقاوم سازی به تازگی پا به عرصه وجود گذارده و با گردآوری مهندسین و تکنسین های مجرب نسبت به طراحی و اجراء عملیات مقاوم سازی در کشور اقدام نموده اند.
تمامی حقوق متعلق به آرین تیس می باشد.
طراحی سایت و خدمات سئو توسط تیم سئوهاما - میزبانی وب توسط سرورهاما