مقاوم سازی تیر بتنی جهت رسیدن به عملکرد دلخواه از طریق افزایش ظرفیت باربری خمشی و برشی، افزایش مقاومت در برابر سایش، افزایش مقاومت در برابر خوردگی و حتی حرارت می باشد.
۱- استفاده از ژاکت بتن مسلح
در تیرها میتوان از ژاکت بتنی تیر در سه و یا چهار وجه تیر برای مقاوم سازی تیر بتنی و افزایش مقاومت آن استفاده نمود. با این روش میتوان ناحیه کششی و فشاری تیر را با ژاکت بتنی تیر جدید تقویت کرد. برای تکمیل مکانیسم انتقال نیرو بین مصالح قدیم و جدید، زبر نمودن سطح بتن قدیمی و جوش دادن میلگردهای اتصال با آرماتورهای جدید و قدیم ضروری میباشد.
اجرای ژاکت بتنی تیر در هر چهار وجه تیر موثرترین روش برای مقاوم سازی تیر بتنی میباشد. در این شیوه ضخامت بتنی که به وجه بالایی تیر افزوده میگردد باید در ضخامت سقف گم شود. اجرای تنگ ها نیز از طریق سوراخ هایی که در فواصل نزدیک به هم در دال سقف ایجاد میشود امکانپذیر میباشد. اجرای ژاکت بتنی در سه وجه تیر برای افزایش ظرفیت خمشی و برشی تیر در برابر بارهای قائم انجام میشود، اما به دلیل آنکه در این حالت، افزایش ظرفیت باربری مقاطعی از تیرکه درنزدیکی تکیهگاه ها قراردارند امکانپذیر نیست، تیر را نمیتوان درمقابل بارهای جانبی زلزله تقویت نمود. موفقیت این روش مستلزم مهار مناسب خاموت ها از ضلعهای بالایی روکش است. بـه دلیل آنکه استفاده از قالب و ریختن بتن از بالای تیر امکانپذیرنیست تنها راه ممکن استفاده از بتن پاشیمی باشد.
۲- مقاوم سازی تیر بتنی با روکش فولادی
برای تقویت خمشی تیر بتنی میتوان ورقهایی به ضخامت کم را با رزین اپوکسی به وجه کششی تیر چسباند. چسباندن ورق به وجه قائم تیرها در نزدیکی تکیهگاه ها موجب افزایش ظرفیت برشی و چسباندن ورق به بال تحتانی موجب افزایش ظرفیت خمشی تیرمیگردد. مقاله در صورت نیاز به استفاده از ورقههایی با ضخامت بیشتر باید از آرماتورها و بولت های مهاری برای انتقال برش استفاده نمود. در این حالت نیز توصیه میشود ابتدا ورق فولادی با چسب اپوکسی چسبانده شده و بعد آرماتورها به صورت میانگذار یا کاشته شده مورد استفاده قرار گیرد .
۳- استفاده از نبشی و رکابی
در این روش مقاومت کششی با استفاده از دو نبشی تأمین میشود. این نبشیها در کنج تیر قرار میگیرند و در این حالت رکابیها از پایین به نبشی جوش میشوند و از بالا به روی بتن سقف کاملاً آرماتور و مهار میشوند و محاسبات آن شبیه به تسمههای فولادی است. فقط به جای تسمه فولادی معادل نبشی قرارداده میشود. در آرماتورها کشش اولیهای ایجاد میگردد که باعث کیپ شدن نبشیها به تیر بتنی و عملکرد مشترک در رکابی و تیر بتنی میگردد. از آنجا که با افزایش بار احتمال ترک در بتن میرود، از مقاومت Vc در طراحی صرفنظرمیشود.
۴- افزایش مقاومت موضعی تیرهای دارای سوراخ
یکی دیگر از کاربردهای FRP افزایش مقاومت موضعی تیرهای دارای سوراخ (معمولا تأسیساتی) میباشد. در این روش میتوان اطراف سوراخها را بطور موضعی با FRP تقویت کرد.
۵- اعمال سیستم مهاربندی در انتهای لایه FRP
سیستم مهاربندی اصولاً به این جهت مورد استفاده قرار میگیرد که بتوان از ظرفیت باربری سیستم FRP نهایت استفاده را برد. گسیختگی های ناشی از جداشدگی لایههایFRP عموماً در اثر نبود چنین سیستمی میباشد. در این روش از دور آرماتور کردن کامل انتهای FRP توسط نوارهایی از FRP استفاده میگردد. با توجه به اینکه معمولاً، ناحیه فوقانی تیرهای موجود به دلیل وجود دال، قابل دستیابی نیستند، از نوارهایی که فقط سطوح پایینی و جانبی تیر را میپوشانند استفاده میگردد. از سایر روش ها نیز میتوان به استفاده از آرماتورهای مخصوص در انتهای لایهFRP نام برد.
این روش یکی از اولین روشها بوده که جهت نصب و مهاربندی صفحات فولادی مورد استفاده قرارمیگرفت. بر اساس مطالعات انجام شده، این روش بر روی لایههای کامپوزیتی نیز مناسب بوده و اثر مثبتی از خود نشان میدهد ولی مشکلی که ایجاد میکند سوراخ شدن لایه FRP بوده که اثر نامطلوبی بر عملکرد آن خواهد داشت و باعث ایجاد تمرکز تنش در FRP میگردد.
۶- اعمال سیستم پیشتنیدگی در لایه FRP
این روش تقریباً مشابه روش مهاربندی در انتهای لایه FRP میباشد، زیرا در این روش برای ایجاد پیشتنیدگی تعبیه سیستم مهاری لازم است. تنها فرق این روش، اعمال نیروی پیشتنیدگی قبل از نصب کامل و عمل آوری لایه FRP میباشد. میتوان نوارها یا صفحات پیشتنیده FRP را قبل از چسباندن بر روی بتن، پیشتنیده کرد. مزیت اصلی این کار این است که چنین نوارهایی پس از چسبانده شدن بر روی المان در باربری المان سهیم میشوند و برای شرکت آن ها در ظرفیت باربری المان دیگرنیازی به اضافه شدن بر مقدار بارهای وارده بر المان نمیباشد. همچنین پیشتنیدگی این نوارها باعث کاهش عرض ترک های موجود درطول المان میشود که این در برخی موارد موضوع بسیار حیاتی و مهمی میباشد.
علاوه بر این ها بدلیل اینکه مصالحFRP مقاومت کششی بالایی دارند، پیشتنیده کردن آنها سبب استفاده بهتر و افزایش بهرهوری از آن ها میگردد. البته این روش نیازمند نیروی کار ماهرتر و دقت بیشتر در طراحی و اجرا میباشد. در ادامه مطلبی درباره مقاوم سازی تیر های بتنی با FRP با استفاده از لینک مورد نظر مشاهده کنید.
پس از آمادهسازی سطح بتن، نوارFRP تا سطح معینی تحت کشش قرار گرفته است. سپس هم بر روی سطح بتن و هم برروی سطح نوار چسب زده میشود. سپس تیر بتنی بالا برده میشود تا به نوار تحت کششFRP چسبانده شود. بعد از آن با اعمال فشار اندکی بر روی نوارFRP ، عملآوری چسب انجام میشود. پس از اتمام عملآوری، گیره های فولادی درنزدیکی دو انتهای نوارFRP جهت مهاربندی کافی نصب میگردند. پس از این مراحل و اتمام عملیات مهاربندی، نوارFRP (خارج ازمحدوده مهاربندی شده) بریده میشود. سپس صفحات ضخیمFRP درست در مجاورت دو گیره فولادی، روی صفحه پیشتنیده قرارگرفته برسطح بتن، چسبانده میشود.
بعد از عملآوری چسب، سوراخ هایی از میان ضخامت این صفحات ضخیم و نوار پیشتنیده بـه درون تیر بتنی ایجاد میگردد و سپس بولت ها همراه با تزریق اپوکسی به داخل این سوراخ ها، فرو برده میشوند. پس ازعملآوری چسب اطراف این بولت ها، گیره های فولادی دو انتهای نوار پیشتنیده برداشته میشود و طول اضافی این نوار (خارج از صفحات ضخیم انتهایی) بریده میشود. به این ترتیب عملیات به انجام میرسد
ـ افزایش سختی
ـ کاهش عرض و توزیع ترک
ـ بهبود خدمتپذیری و دوام
ـ تقویت برشی تیر بتنی و تقویت خمشی تیر بتنی (بدلیل ترک نخوردن مقطع)
ـ اجتناب از مودهای شکست ناشی از پوسته پوسته شدن در ناحیه ترکها و انتهای لایه FRP
ـ افزایش ظرفیت مقطع (تار خنثی نسبت به حالت غیر پیشتنیده پایینتر قرار میگیرد)
ـ افزایش بار تسلیم مقطع میباشد.
بنابراین دو روش بیان شده به گونهای عمل میکند که انتهای لایهFRP را محکم نگه داشته و بعد از ایجاد جدا شدگی، ازلغزش و جدا شدگی کامل لایه FRP جلوگیری نماید.
در عمل، استفاده از مهاربندی مکانیکی انتهایی میبایست موقعی مدنظر قرارگیرد که کاربرد آن لازم باشد و همچنین تأثیر و سودمندی آن برای حفظ چسبندگیFRP و بتن به اثبات برسد. در بسیاری از موارد، مهاربندی با استفاده از نوارهای U شکل انتهایی،امکان پذیر و یا مؤثر نمیباشد همانند مقاوم سازی تیرهای با عرض زیاد یا دالها. در چنین مواردی لازم است راه های دیگری برای مهاربندی مکانیکی بررسی و ابداع گردد. یکی از این راه ها، استفاده از مهارهای الیافی میباشد.
۷- استفاده از پیشتنیدگی خارجی در تیر بتنی
پیشتنیدگی خارجی جزء روشهای نوین مقاوم سازی تیر بتنی میباشد. کابلهای پیشتنیدگی بکار گرفته شده برای این کار از همان نوع کابلها و مفتول های متداول در کارهای پیشتنیدگی هستند. مقاوم سازی تیر بتنی بدین روش میتواند موضعی و یا کلی باشد. در حالت کلی نیروهای پیشتنیدگی که به سازه مقاوم شده القا میگردند، منجر به باز توزیع نیروهای داخلی گشته و باعث کاهش تنش ها در اعضا نسبت به حالت اولیه آنها میشوند. با این حال ممکن است در برخی دیگر از اعضای سازه، پیشتنیدگی موجب افزایش تنش گردد.
به همین دلیل در استفاده از پیشتنیدگی خارجی باید آنالیز تنش در سازه مقاوم سازی شده به دقت مورد بررسی قرار گیرد. جدا از مسئله مهارها، به هنگام استفاده از کابل های پیشتنیدگی یک سری المان های اضافی که اکثرا شامل انواع مختلفی از سخت کنندههاست، مورد نیاز است. این امر به ویژه در پیشتنیدگی موضعی دیده میشود زیرا پیشتنیدگی، نیروهای متمرکز جدیدی شامل نیروهای محوری اضافی در اعضا بوجود میآورد، از این رو اعضا باید به صورت موضعی برای حفظ پایداریشان تقویت شوند.
در کشور ما شرکت های مقاوم سازی به تازگی پا به عرصه وجود گذارده و با گردآوری مهندسین و تکنسین های مجرب نسبت به طراحی و اجراء عملیات مقاوم سازی در کشور اقدام نموده اند.
تمامی حقوق متعلق به آرین تیس می باشد.
طراحی سایت و خدمات سئو توسط تیم سئوهاما - میزبانی وب توسط سرورهاما